بنیاد عبدالرحمن برومند

برای حقوق بشر در ایران

https://www.iranrights.org
امید، یادبودی در دفاع از حقوق بشر در ایران
یک سرگذشت

علیرضا شکوهی

درباره

سن: ۳۳
ملیت: ايران
مذهب: بدون باور مذهبی
وضعیت تأهل: مجرد

مورد

تاریخ کشته‌شدن: ۱۱ دی ۱۳۶۲
محل: زندان اوين، تهران، استان تهران، ايران
نحوه کشته‌شدن: تيرباران
اتهامات: اتهام نامعلوم

ملاحظات

او مهندسی شیمی خوانده بود و بهمراه تنی چند از مخالفان نظام پادشاهی٬ نخست گروه ستاره سرخ و سپس سازمان راه کارگر را بنیان گذاشت. او در لرستان فردی شناخته شده بود. 

اطلاعات درباره آقای علیرضا شکوهی، متولد الیگودرز (استان لرستان)، از مصاحبه بنیاد برومند با یکی از نزدیکانش که خود نیز ٧ سال در جمهوری اسلامی زندانی بوده و همچنین از یادنامه دركتاب "شهیدان ما در راه آزادى، در راه سوسیالیسم" از انتشارات راه كارگر تهیه شده است. خبر این اعدام همچنین در ضمیمه شماره ۲٦۱ نشریه مجاهد، چاپ سازمان مجاهدین خلق ایران، به تاریخ ۱٥ شهریور ۱۳٦٤ به چاپ رسید. این ضمیمه شامل فهرست ۱۲٠۲۸ نفر است که اکثراً وابسته به گروه‌های سیاسی مخالف رژیم بوده‌اند. این اشخاص از تاریخ ۳٠ خرداد ۱۳٦٠ تا زمان چاپ نشریه مجاهد اعدام شده و یا در درگیری با قوای انتظامی جمهوری اسلامی کشته شده‌اند.

آقای شکوهی پس از اخذ دیپلم متوسطه در بروجرد (استان لرستان)، سه سال دررشته مهندسی شیمی در دانشگاه صنعتى تهران به تحصیل پرداخت. در سال ١٣٤٩ با چند تن از رفقایش گروه ستاره سرخ را برای مبارزه با رژیم سابق تشكیل داد و در سال ١٣٥٠ دستگیر شد، ابتدا به اعدام و سپس با تخفیف به حبس ابد محكوم شد. دی ماه ١٣٥٧ از زندان آزاد شد و به عنوان یکی از بنیانگذاران سازمان کارگران انقلابی ایران (راه كارگر) به مبارزه سیاسی علیه رژیم جمهوری اسلامی پرداخت. وی دبیر اول این سازمان بود.

"راه کارگر" یا "سازمان کارگران انقلابی ایران" در تیر ماه ١٣٥٨ اعلام موجودیت کرد. این سازمان از افرادی از گروه‌های مختلف چپگرا تشکیل شد که مشی چریکی را رد کرده و طرفدار مبارزه سیاسی بودند و خود را مارکسیست – لنینیست، طرفدار انقلاب سوسیالیستی و حاکمیت طبقه کارگر معرفی می‌کردند. تفاوت آنها با حزب توده ( حزب کمونیست طرفدارشوروی) بر سر مخالفت با جمهوری اسلامی و رهبری خمینی بود.

دستگیری و بازداشت

آقای علیرضا شکوهی در ٧ تیر ماه ١٣٦٢ در منزل یکی از اعضای مرکزیت سازمان دستگیر شد. بنا به اظهارات مصاحبه شونده، مأموران رژیم اسلامی که حکم بازداشت نداشتند به همسایگان گفته بودند که به دنبال قاچاقچیان مواد مخدر آمده‌اند. به گفته همین منبع، "صبح زود به خانه همرزمش دکتر غلام [حسین] ابراهیم زاده ریختند. دکتر که قصد فرار داشت، در پشت بام با گلوله پاسداران کشته شد. علیرضا دستگیر و نخست به کمیته مشترک (بند سه هزار) و سپس به زندان اوین انتقال یافت". به نوشته یادنامه راه کارگر، او در مدت ٦ ماه تا زمان اعدام، تحت شکنجه‌های شدید بوده است. مصاحبه شونده نیز به نقل از یک زندانی که دو سه روز در سلول انفرادی علیرضا بوده، می‌گوید که پاهایش در اثر شکنجه به شدت متلاشی شده بود و کتف راستش به دلیل آویزان کردن طولانی از کار افتاده و به شدت درد می‌کرده است. آقای علیرضا شکوهی در طول مدت بازداشت از ملاقات با خانواده، حق داشتن وکیل، و دسترسی به پرونده محروم بوده است.

دادگاه

اطلاعی درباره جلسه یا جلسه‌های دادگاه در دست نیست.

اتهامات

از اتهامات آقای علیرضا شکوهی اطلاعی در دست نیست.

مدارک و شواهد

در گزارش این اعدام نشانی از مدارک ارائه شده علیه متهم نیست.

دفاعیات

از دفاعیات متهم اطلاعی در دست نیست.

حکم

آقای علیرضا شکوهی به اعدام محکوم و در ١١ دی ماه ١٣٦٢ در زندان اوین تیرباران شد. محل دفن او را به خانواده‌اش اطلاع ندادند. آنها پس از جستجوهای زیاد، فقط حدس می‌زنند که در خاوران دفن شده است. آقای شکوهی در قسمتی از وصیت‌نامه‌اش که در چند جا بریدگی دارد، نوشته است: "هنگامى كه وسایل‌ام را تحویل می‌گیرید ساعت سیكو من كه خودتان برایم خریده‌اید را بگیرید و به یاد من نگهدارید."

تصحیح و یا تکمیل کنید