یادبود امیدزنان و مردانی که با سرگذشتشان در این صفحه آشنا می شوید امروز شهروندان شهری خاموش اند که امید نام دارد. در این شهر قربانیان جبر و ستم از یاد و خاطره حیاتی دیگر یافته اند.این جا شهروندان را اصل، نسب، مذهب، قومیت و ملیت های گوناگون است، با کردار و پندارهای گوناگون و گاه متضاد. اما پیوندشان را درامید انسانیت و حقوق طبیعی شان قوام می بخشد. دلیل اشتراکشان در شهروندی این است که هر کدام یک روز به بی‌داد و نامردمی از حق حیات محروم شده اند. و آن روزکه سرنوشتی به تباهی کشیده می شد، زندگی خانواده ای متلاشی می گردید و دردی توصیف ناپذیر بر آنان تحمیل می شد، این همه را جهان دورادور نظاره می کرد.  عنایت الله اشراقی…بازنشسته شرکت نفت و ساکن زادگاهش شیراز بود. از طریق نشریات و کتاب‌های بهایی توانست به محفل مقدس محلی بهائیان راه یابد.  سید احمد حسینی آرانی…در وصیت نامه‌ای که لحظاتی پیش از اعدام نگاشته بود، آورده است: «این سطور را در آخرین لحظات زندگی می‌نویسم و می‌توانم بگویم که کاملا آرام هستم... من زندگی خود را کرده‌ام و در پایان این زندگی، که شاید نمی‌توانست بلندتر از این باشد، آرام، شاد و آسوده هستم». |
