یادبود امیدزنان و مردانی که با سرگذشتشان در این صفحه آشنا می شوید امروز شهروندان شهری خاموش اند که امید نام دارد. در این شهر قربانیان جبر و ستم از یاد و خاطره حیاتی دیگر یافته اند.این جا شهروندان را اصل، نسب، مذهب، قومیت و ملیت های گوناگون است، با کردار و پندارهای گوناگون و گاه متضاد. اما پیوندشان را درامید انسانیت و حقوق طبیعی شان قوام می بخشد. دلیل اشتراکشان در شهروندی این است که هر کدام یک روز به بی‌داد و نامردمی از حق حیات محروم شده اند. و آن روزکه سرنوشتی به تباهی کشیده می شد، زندگی خانواده ای متلاشی می گردید و دردی توصیف ناپذیر بر آنان تحمیل می شد، این همه را جهان دورادور نظاره می کرد.  فردین حسینی…آقای فردین حسینی پیرو آیین اهل حق، مکتب نورعلی، دیپلمه و دارای شغل آزاد بود. سابقه کیفری نداشت و سعی می‌کرد قانون‌مدارانه زندگی کند  جمشید دهقانی…جمشید دهقانی: «اهل مسجد و دین بودیم و در کنار کارهای روزمره به مسائل دینی هم اهمیت می‌دادیم»  سیده طیبه حجتی…خانم حجتی ۲۴ ساله و ساکن تهران بود. او در زندان به تحصیلاتش ادامه داد، دیپلم گرفت و حتی در دانشگاه ثبت‌نام کرد. |
