یادبود امید
زنان و مردانی که با سرگذشتشان در این صفحه آشنا می شوید امروز شهروندان شهری خاموش اند که امید نام دارد. در این شهر قربانیان جبر و ستم از یاد و خاطره حیاتی دیگر یافته اند.
این جا شهروندان را اصل، نسب، مذهب، قومیت و ملیت های گوناگون است، با کردار و پندارهای گوناگون و گاه متضاد. اما پیوندشان را درامید انسانیت و حقوق طبیعی شان قوام می بخشد. دلیل اشتراکشان در شهروندی این است که هر کدام یک روز به بی‌داد و نامردمی از حق حیات محروم شده اند. و آن روزکه سرنوشتی به تباهی کشیده می شد، زندگی خانواده ای متلاشی می گردید و دردی توصیف ناپذیر بر آنان تحمیل می شد، این همه را جهان دورادور نظاره می کرد.
حسین نجی…
آقای دکتر نجی هم در مطب شخصی خود و هم در بیمارستان میثاقیه تهران یک پزشک خوشنام بود و خبر خدمات «ویژه و تلاش انسانی» او و پرسنل این بیمارستان در برخی روزنامه‌ها منتشر شده بود.
حمید حسین بیگ عراقی…
۵ روز طول کشید تا خانواده‌اش پیکر او را پیدا کردند و در ازای پرداخت مبلغی آن را تحویل گرفتند. انقلاب، آخرین خیابانی بود که در آن گام گذاشته بود.
امین کرکی…
به دلیل شرایط اقتصادی خانواده و محرومیت‌های منطقه‌ای، ناچار به ترک تحصیل شد و در شهرهای مختلف به کارگری مشغول بود.