یادبود امید
زنان و مردانی که با سرگذشتشان در این صفحه آشنا می شوید امروز شهروندان شهری خاموش اند که امید نام دارد. در این شهر قربانیان جبر و ستم از یاد و خاطره حیاتی دیگر یافته اند.
این جا شهروندان را اصل، نسب، مذهب، قومیت و ملیت های گوناگون است، با کردار و پندارهای گوناگون و گاه متضاد. اما پیوندشان را درامید انسانیت و حقوق طبیعی شان قوام می بخشد. دلیل اشتراکشان در شهروندی این است که هر کدام یک روز به بی‌داد و نامردمی از حق حیات محروم شده اند. و آن روزکه سرنوشتی به تباهی کشیده می شد، زندگی خانواده ای متلاشی می گردید و دردی توصیف ناپذیر بر آنان تحمیل می شد، این همه را جهان دورادور نظاره می کرد.
حبیب‌الله تنهائیان…
آقای تنهاییان در دوران کودکی، به خاطر محرومیت روستای گلین و وجود درگیری بین احزاب اپوزیسیون کرد و نیروهای دولتی، از ادامه تحصیل محروم شد و تنها در حد ابتدایی سواد داشت
محمد مختاری…
تمام همت او متوجه زبان و ادبیات فارسی و احیای کانون نویسندگان ایران و حمایت از "حق طبیعی، اجتماعی و مدنی" نویسندگان و هنرمندان به انتشار آزادانه آثارشان بود.