یادبود امیدزنان و مردانی که با سرگذشتشان در این صفحه آشنا می شوید امروز شهروندان شهری خاموش اند که امید نام دارد. در این شهر قربانیان جبر و ستم از یاد و خاطره حیاتی دیگر یافته اند.این جا شهروندان را اصل، نسب، مذهب، قومیت و ملیت های گوناگون است، با کردار و پندارهای گوناگون و گاه متضاد. اما پیوندشان را درامید انسانیت و حقوق طبیعی شان قوام می بخشد. دلیل اشتراکشان در شهروندی این است که هر کدام یک روز به بی‌داد و نامردمی از حق حیات محروم شده اند. و آن روزکه سرنوشتی به تباهی کشیده می شد، زندگی خانواده ای متلاشی می گردید و دردی توصیف ناپذیر بر آنان تحمیل می شد، این همه را جهان دورادور نظاره می کرد.  صمد طاهری…از باقی‌مانده وسایل کارگری کاشی‌کاری ساختمان، آثار هنری خلق می‌کرد. سرزنده بود و دوستانش از او خاطرات خوشی به یاد دارند. اهل کوه‌نوردی دسته‌جمعی بود. صدای خوبی داشت و آوازهای ترکی و لری را خیلی قشنگ می‌خواند.  اکبر غفاریان امید…خیرخواه، ورزشکار، مهربان، خانواده‌دوست، فداکار و مقتدر بود. به اسب‌سواری، شنا و تنیس علاقه داشت و هر وقت به پادگان جدیدی منتقل می‌شد، اصطبل و مانژ را راه‌اندازی می‌کرد |
