یادبود امید

زنان و مردانی که با سرگذشتشان در این صفحه آشنا می شوید امروز شهروندان شهری خاموش اند که امید نام دارد. در این شهر قربانیان جبر و ستم از یاد و خاطره حیاتی دیگر یافته اند.

این‌ جا شهروندان را اصل، نسب، مذهب، قومیت و ملیت های گوناگون است، با کردار و پندارهای گوناگون و گاه متضاد. اما پیوندشان را درامید انسانیت و حقوق طبیعی شان قوام می بخشد. دلیل اشتراکشان در شهروندی این است که هر کدام یک روز به بی‌داد و نامردمی از حق حیات محروم شده اند. و آن روزکه سرنوشتی به تباهی کشیده می شد، زندگی خانواده ای متلاشی می گردید و دردی توصیف ناپذیر بر آنان تحمیل می شد، این همه را جهان دورادور نظاره می کرد.

مهدی سهرابی فر…

در زمان بازداشت هنوز ۱۶ سالش نشده بود  و به دلیل معلولیت ذهنی، مدرسه را ترک کرده بود

He had written on the independence of judges and the presumption of innocence and was ready to defend himself, if tried. In Revolutionary Courts, however, defendants were presumed guilty and judges mandated to kill.

ادامه

سجاد قائد رحمتی…

در بیست سالگی آماده کار بود و به‌دنبال کار از استان لرستان به تهران آمد. یکی از بستگانش که از رویدادهای انتخابات فیلمبرداری می‌کرد او را با خود برد تا ببیند چه خبر است.

He had written on the independence of judges and the presumption of innocence and was ready to defend himself, if tried. In Revolutionary Courts, however, defendants were presumed guilty and judges mandated to kill.

ادامه

جمشید دهقانی…

جمشید دهقانی: «اهل مسجد و دین بودیم و در کنار کارهای روزمره به مسائل دینی هم اهمیت می‌دادیم»

He had written on the independence of judges and the presumption of innocence and was ready to defend himself, if tried. In Revolutionary Courts, however, defendants were presumed guilty and judges mandated to kill.

ادامه